Bugün çiçeği burnunda ilk şarkılarını yayınlamanın heyecanını yaşayacak olan bir grup olan Çok Düşündük karşımızda.
Röportajdan önce bu gece Çok Düşündük grubunun ilk şarkıları “Masal Bahçesi” yayınlanıyor. Tamamen ona odaklandık aslında. Instagram storyleri, WhatsApp yazışmaları, röportaj ayarlaması… Her şeyi beraber olabildiğince düzgün ayarladık.
Masal Bahçesi’ni yayınlanmadan önce dinleyen biri olarak şarkıya hayran kalabileceğinizin sözünü direkt verebilirim. Telecaster tonları, back vokalin ani girişi, şarkının bitişi… Her şeyiyle harika be! Belki de İzmir’den çıkabilecek en yetenekli grup olabilir desek yeridir. Şimdi lafı uzatmadan Çok Düşündük ile olan röportaja geçelim.
1- Kim tutturdu müzik grubu kuralım diye, nasıl tanıştı bu ekip?
Mert: Üniversiteye geldiğimiz ilk sene hazırlık sınıfında Arca, Batu ve ben müzikle ilgilenenler var mı sorusuna üçümüz el kaldırdık. Bir takım etkinlikler vasıtasıyla arkadaşlar arasında müzik yaparken grup kurma kararı aldık. Bir süre Alsancak’ta sokak müziği yaptık ama baktık ki bize çok uygun değil, bir davulcu bulup o şekilde başladık. Biz başladıktan 1.5 sene sonra Haktan aramıza katıldı, 2-3 aydır da beraber çalıyoruz.
2- Şarkıları yazma işi genelde vokale kitlenir, kendi grubumda bende öyleydi yani…
Sizde de böyle mi oluyor, yoksa hepiniz kendi şarkılarınızı yazıyor musunuz?
Mert: Hepimiz ortaya şarkılar koyuyoruz, ilk başta içimize en çok sinen ve enerjisini beğendiğimiz şarkıyı seçiyoruz, onun üzerine düzenlemeyi beraber yapıyoruz.
3- Bu işlerde idol alınan kişiler baya önemli biliyorsunuz. Grupta idoller kimler? Kimleri idol alarak başladınız bu işe?
Arca: İlk olarak Flea’yı çok beğeniyorum. Sahnedeki enerjisi, bassla olan ilişkisini çok seviyorum. İkinci olarak da Kerem Tüzün’e çok hayranlık duyuyorum.
Mert: Beni gitara başlatan ve Fender Telecasterlarah hayranlık duymamı sağlayan Batuhan Mutlugil’di. Batuhan Mutlugil’i araştırdıkça ve Duman soundunun derinlerine indikçe karşıma Rory Gallagher, Gary Moore, Eric Clapton gibi üstatlar çıktı. Hendrix ve Yavuz Çetin zaten ilahtı benim için. Kendimi bildim bileli bu müzisyenleri dinleyip yaptığım işlerde imzalarını bulmaya çalışıyorum. Henüz yayınlamadığımız şarkılarda da gitar olarak söyleyeyim, o kökenden beslendiğimi söyleyebilirim.
Haktan: İlk bateri çalmaya metal müzik ile başlayan biri olarak Avenged Sevenfold’un rahmetli bateristi The Rev ve Metallica’nın bateristi Lars Ulrichidollerimdi. Tabii yaşım ilerleyip metal müzikten uzaklaşınca yabancılarda Anderson. Paak, EricHernandez, Rico Nichols, Ricky Lewis, yerlilerde ise başta hocam Hasan Akgöl olmak üzere, Berke Özgümüş, Can Kalyoncu ve Berkan Tilavel örnek aldığım isimler oldu.
Batu: Müziğe direkt vokal olarak başlamadım asıl enstrümanım gitardı. O zamanlar Paul Gilbert’ı idololarak benimsemiştim. Vokallik asıl enstrümanım olduğunda aslında sabit bir idol belirlemedim kendime ama tarzlarından ve kişiliklerinden kendime örnek aldığım vokaller var. Samimiyetinden ve içtenliğinden ötürü Orçun Sünear, şarkılara yaptıkları süslemelerinden ötürü Tolga Akdoğan ve Selim Kırılmaz, yaratıcılığına hayran duyduğum Evrencan Gündüz, ses rengi olarak beğendiğim Görkem Karabudak ve daha birçok ismi kendime rol model olarak belirledim. En ünlü sanatçısından sokakta şarkı söyleyen birine kadar herkesten ufakta olsa bir şey öğrenebileceğimi düşünüyorum. Algılarım sürekli açık bu soruyu bir iki ay sonra sorsanız herhalde listem iki katına çıkmış olur.
4- Bazı gruplar veya kişiler olaylara, yaşananlara şarkılar yazıyor. Siz de yaşananlara mı, yoksa içinizde olan şeylere mi yazıyorsunuz?
Arca: Ben ağırlıklı olarak yaşadığım şeylerden besleniyorum. Müzik bir kitap gibi benim için bir şeylerden esinlenerek yazıyorum ancak kitabı okuyan herkesin o şarkıda kendisinden bir parça bulmasını istiyorum.
Haktan: Sanırım ikisi de şarkı yazım sürecimde etkili oluyor. Bazen rüyalarım şarkılarıma konu oluyor, bazense bir insan, gittiğim bir yer, içinde bulunduğum bir olay, durum.
Batu: Şarkı üretirken belirli bir skalam olmuyor bazen yaşanmışlıklara dayanıyorum bazen ise öylesine içimden geliyor.
Mert: Ben yazdığım satırları genelde bir şarkı çıksın diye değil, derdimi bir şekilde anlatabilmek ve rahatlayabilmek için yazıyorum. Dolayısıyla yaşanmışlıkların ürünü oluyor bu yazılanlar. Yazdıktan bir süre sonra tekrar bakıyorum neler yazmışım diye, okuduğumda bana aynı hisleri yaşatabilen dörtlükler veya düz yazılara odaklanıyorum ortaya bir ürün koyabilmek adına.
5- Grubun belli bir tarzı var mı, yoksa aklınızdan, içinizden geçeni mi yapıyorsunuz?
Mert: Tabii ki belirli çizgilerimiz var ancak sabit bir tarzda takılı kalmak yerine kulağımıza hoş gelen ve sahnede enerjisini sevdiğimiz müziği yapmaya çalışıyoruz.
6- Sahneye ilk çıktığınız zaman aklınızdan ne geçmişti? Seyirciyi gördüğünüz zaman aklınıza ilk ne geldi?
Mert: Çok Düşündük olarak bir şeyler yapabileceğimizi ve bi’ şeyler olacağını anlamıştım. Bizden güzel şeyler bekleyen, desteklerini hiç esirgemeyen insanları karşımda görünce o ana kadar onların bizim için yaptıklarını düşündüm ve o gece hep beraber kaliteli vakit geçirebilmemiz için elimden geldiğince iyi çalmaya odaklandım.
Haktan: Heyecan ve korku hissetmiştim. Düşününce bile avuç içlerim terliyor hala! Seyircileri ilk gördüğümde ise bir rahatlık, güven hissi gelmişti ve eğlenceli bir gece olacağına emin olmuştum.
Arca: Herkesin bi ilk sahne heyecanı olmuştur, benim de oldu. İçimden “Evet bunun için çaba harcadım emek verdim.” dedim. Gitarı ilk elime aldığım andan itibaren o ana kadar müzikle alakalı yaşadığım her şeyi karşımda görmek, hissetmek çok güzel hissettirdi.
Batu: İlk şarkının ilk notasını vurana kadar çok heyecanlıydım ama başladıktan sonra yendim heyecanımı. Tatlı bir histi, aklıma bir şey gelmedi anın tadını çıkartmaya baktım.
Çok Düşündük kısmına gelince bence önünde uzun bir yol olan ama büyük başarıları olan bir grup olacak. Umarım bir gün aynı sahneyi bu adamlar ile paylaşacak, aynı çoşkuyu yaşayacağız. Uzun yolunuzda başarılar Çok Düşünen’ler!
Bu içerik size ne hissettirdi?
